I remember a time, بر فراز 20 سال پیش, زمانی که سرمایه عملا هیچ حرفه ای مدیریت در سراسر مرزهای در آفریقا نقل مکان کرد. When aid and corruption drove the investment narrative. When Africa was called the “قاره نا امید کننده". When sustainability wasn’t even part of an investor’s vocabulary. We’ve come a long way.

The millennium heralded rapid growth across the African continent. At around 3%, نرخ به طور پیش فرض بر روی زیرساخت آفریقایی برخی از در پایین ترین در جهان هستند. Africa has the fastest growing population and is seeing a wave of innovation and entrepreneurship sweeping across the continent. The latter is strongly enabled by mobile phone technology which has directly facilitated a financing revolution. خارج از شبکه نصب و راه اندازی پنل های خورشیدی فزونی یافته, خریداری شده از طریق پرداخت های ماهانه ساخته شده در تلفن های همراه, through companies like Mobisol and M-Kopa.

البته, رویدادهای جهانی و داخلی, از جمله 2014 قیمت نفت شوک ضربه اقتصادهای بزرگ به خصوص سخت; ما کاهش اخیر در عملکرد در آنگولا دیده ام, نیجریه, and my home country of South Africa. But overall, African economies have been resilient and the continent’s long-term growth story – particularly green growth – remains compelling.

میلیاردها دلار در انرژی های تجدید پذیر در سراسر این قاره سرمایه گذاری شده است. در اواخر سال گذشته, نیجریه با صدور N10.69 میلیارد (آمریکا 29 میلیون $) پیوند سبز to fund local solar and forestry projects. This is Africa’s first sovereign green bond – one of only a handful in the world (در کنار چین, فرانسه, لهستان, فیجی و اندونزی). Kenya will soon follow.

این بانک جهانی also estimates that aggregate growth in Sub-Saharan Africa for 2018 در اطراف خواهد بود 3.2%, از 2.4% پارسال. The continent is expected to host six of the 10-fastest growing economies of the world in 2018, در حالی که دارایی تحت مدیریت سنتی (از جمله حقوق بازنشستگی و صندوق های متقابل) are forecast to grow to around US$1.1 trillion by 2020, up from US$634billion in 2014.

به اختصار, آفریقا بسیار "برای کسب و کار باز", particularly for investors who are chasing yield and diversification. China’s got the message, committing to US$60 billion in new investment in major capital projects across Africa. Indeed, چین به بخشی جدایی ناپذیر از دوباره جوان سازی آفریقا با تبدیل شدن به بزرگترین مقصد صادرات آفریقا بوده است, بزرگترین منبع خود را از واردات و اخیرا بزرگترین سرمایه منبع آن, هر دو سهام و بدهی.

این سیگنال مثبت هستند, but a lot more capital is still needed, به ویژه از سرمایه گذاران بزرگ نهادی. Estimates put the کسری زیرساخت آفریقایی در سراسر ایالات متحده 90 میلیارد $ every year for the next decade. Across the continent, 620 میلیون نفر هنوز برق ندارند; 319 میلیون نفر بدون دسترسی به آب آشامیدنی مطمئن زندگی می کنند; و فقط 34% دسترسی جاده.

چند چیز که می تواند کمک به وجود دارد. اولا, "ترکیب" سرمایه های دولتی و خصوصی می توانید نمایه خطر بازگشت سرمایه را به بهبود, so vehicles which use development money to mitigate investor risks can attract much needed commercial investment. Some of these vehicles – like تبادل ارز, which offers FX hedging in emerging markets – have successfully mobilised billions of dollars of private money for African projects.

Another example is the صندوق زیربناهای در حال ظهور آفریقای (EAIF) with projects ranging from water supply in Rwanda to solar power in Uganda. The EAIF is part of the Private Infrastructure Development Group (با حقوق صاحبان سهام از دولت از جمله انگلستان, سوئد, آلمان و هلند) and recently announced that it had برای اولین بار قرض دهنده تجاری خود را در شرکت بیمه آلیانز جهانی را به خود جلب, as part of a $385 million fund-raising round. This investment signals a shift in appetite for African risk from institutional investors. These vehicles need to be scaled and replicated.

در مرحله دوم, to attract investment for high-impact assets like climate-resilient, sustainable infrastructure, development banks need to be more effective at crowding که در private capital using instruments like political risk insurance and guarantees, not crowding them خارج. در بهترین حالت, را بانک های توسعه چندجانبه (MDB ها) بسیج کمتر از $1 سرمایه خصوصی برای هر دلار دولتی در سراسر پرتفوی خود را. They should target much higher mobilisation ratios and sharply increase their share of private sector activities (که در حال حاضر تنها حدود حساب 30% فعالیت های موسسه خدمات مالی).

ثالثا, frontier countries must compete for investor dollars by making it easier for the private sector to do business. This requires strong, رهبری سیاسی, depth in local capital markets, the right legal framework and transparent policies. In particular, local policies should support regional simplicity to facilitate cross-border operations that can generate scale. مثلا, a very important, but much-overlooked regulatory amendment recently saw the amount that صندوق های بازنشستگی آفریقای جنوبی می تواند به بقیه افزایش آفریقا از سرمایه گذاری 5% به 10%. It’s only when public markets are deep enough for strong exits that we’ll see bigger and bigger deals happening.

مهمتر از همه, if we really want to see sustainable growth and the associated economic and financial returns, جامعه سرمایه گذاری نیاز به رهبری. We need to take a leaf out of China’s book, استقبال زیرساخت آفریقایی به عنوان یک فرصت سرمایه گذاری, بهره وری از ابزارهای کاهش ریسک و پرداختن به شکاف عظیمی در ادراک خطر بین بازارهای نوظهور و در حال توسعه. ما همچنین می توانیم قدرت سرمایه گذاری ما به درایو ارزش برای سهامداران استفاده در حالی که اولویت "سبز", توسعه پایدار (به عنوان مثال،. through initiatives like اقدام آب و هوا 100+).

This is all part of how we move away from an “aid-based” narrative to one of business and investment. It is also how we can provide the platform for economic inclusion of the world’s most youthful and fastest growing labour force. I dream of a future shaped by bold and wise investment decisions.

 

منبع: CNBC آفریقا